Dr Safet (Ibrahima) Mujić, rođen 23.3.1908. u Mostaru, ljekar, humanista i istaknuta ličnost radničkog pokreta, jedan od organizatora ustanka u Hercegovini. Ljekar u bataljonskoj bolnici na Borcima, rukovodilac saniteta pri Operativnom štabu za Hercegovinu.
Osnovnu školu i gimnaziju je završio u Mostaru, a Medicinski fakultet u Beogradu. Jedno vrijeme je bio predsjednik fudbalskog kluba “Velež”. Za vrijeme studija pristupio je studentskom revolucionarnom pokretu na Beogradskom univerzitetu i postao simpatizer KPJ. Poslije završenih studija vratio se u Mostar i radio kao ljekar. Imao veliki ugled kod siromašnih slojeva stanovništva u Mostaru i okolinim selima. Član KPJ od 1938. godine, a već sljedeće godine član Mjesnog komiteta KPJ za Mostar. Neposredno pred rat izabran za člana Oblasnog komiteta KPJ za Hercegovinu. U proljeće 1939. godine sa upravnikom drom Feodorom Lukačem i drom Zvonkom Marićem, organizovao je kurs prve pomoći za omladinu Mostara, mahom buduće partizane.
Poslije okupacije Jugoslavije 1941. godine aktivno je učestvovao u organizovanju pomoći u ustaničkom području istočne Hercegovine i u pripremanju ustanka u sjevernoj Hercegovini.
U julu 1941. je postavljen za komandanta Oblasnog vojnog štaba za Hercegovinu i zajedno sa Mustafom Pašićem vodio grupu komunista iz Mostara u okolinu Boračkog jezera gdje organizuju partizanski odred. Grupu na Jarac-kuku, padini planine Velež, za vrijeme odmora napadaju ustaše i ona se povlači u Mostar. Taj poraz grupe imao je za posljedicu da su dr Mujić i Pašić, po naređenju Svetozara Vukmanovića Tempa, člana Politbiroa CK KPJ i Vrhovnog štaba, isključeni iz KPJ. Prema Seferoviću, Tempo je insistirao da se obojica streljaju, što Avdo Humo nije želio da sprovede u djelo (…), jer „u Mostaru ne bi ni mogao (…) naći komunistu koji bi tu kaznu izvršio nad najistaknutijim i najvoljenijim komunistima u gradu“.
Septembra 1941. ponovo je napustio Mostar i otišao na područje Boračkog jezera gdje je formiran Konjički partizanski bataljon. U ovom bataljonu je organizovao sanitetsku službu i liječio ranjene i bolesne borce i narod okolnih mjesta. Iz jednog sjećanja: „(dr Mujić) organizuje bolnicu na Borcima u Šantića vili. On okuplja nekoliko drugarica koje su svršile kurs za bolničarke u Mostaru. Tih dana dr Mujić organizuje sanitet po četama, uvodi redovno pranje veša, kupanje boraca i parenje odjeće u »partizanskoj buradi«. U četama i vodovima postavljaju se bolničarke koje odgovaraju za higijenu boraca i zbrinjavanje ranjenika i bolesnika u četnim ambulantama. Posvećuje se pažnja čistoći kuhinja. Bolnica i četne ambulante pružale su pomoć i bolesnim mještanima. Organizuje se redovna nabavka sanitetskog materijala i lijekova iz Mostara i Konjica po spiskovima koje je sastavljao dr Mujić za doktore Hlubnu, Marića, Opijača i Rajkovića. On organizuje višednevne kursove pri bolnici za bolničarke u četama. Održava sastanke i sa ženama po selima objašnjavajući im značaj higijene u porodici, prilikom porođaja i za vrijeme odgoja djece. Sve to učinilo je dra Mujića najpopularnijim i najobljubljenijim čovjekom u narodu i među borcima“.
Četnici su 29.5.1942. napali partizansku bolnicu u Zvijerini i zarobili dr Safeta sa grupom boraca i bolnicom. Ubrzo u partizanskoj akciji biva oslobođen. U junu 1942. godine postavljen je za rukovodioca saniteta u Hercegovačkom partizanskom odredu koji je imao zadatak da štiti Centralnu bolnicu i ranjenike. U pokretu ovih jedinica za Bosansku Krajinu Safet se starao o ranjenicima, a mnogi od njih su ostali u životu zahvaljujući njegovoj brizi, zalaganjima i hrabrosti, jer gotovo i da nije imao sanitetskog materijala i ljekova.
U selu Zabrđe kod Hadžića 28.8.1942. godine Odred je upao u okršaj sa Nijemcima. U ovoj borbi mitraljeski rafal je pogodio jednu stariju ženu, koja je sa partizanima krenula sa Zelengore. Pod jakom neprijateljskom vatrom doktor Safet je na brisanom prostoru potrčao da ranjenoj ženi ukaže pomoć, ali je pokošen mitraljeskim rafalom i na mjestu ostao mrtav.
Karlo Drago Miletić kao da je sve rekao u svojoj konačnoj ocjeni: „Doktor Safet Mujić odlikovao se humanošću, velikom ljubavlju ne samo prema bolesnicima i ranjenicima nego i prema osoblju s kojim je radio. Imao je velikog udjela u zdravstvenom prosvjećivanju naroda na slobodnoj teritoriji. Obilazio je sela i ukazivao pomoć bolesnicima. Postao je pojam ljudske plemenitosti ne samo kao ljekar nego i kao čovjek i borac. Takve ljudske osobine tražio je i od ostalog osoblja koje je radilo u Partizanskoj bolnici. Narod okolnih sela brzo je upoznao svoga legendarnog vojnika, humanog ljekara i čovjeka. Predstavljao je pravog narodnog ljekara.“ Dr Mujić je opisan kao „poznati revolucionar i humanista“, „jedan od najpopularnijih ljudi u Mostaru“. Liječio je borce i narod, te je prozvan “sirotinjskom majkom” i “sirotinjskim doktorom”.
Ukazom predsjednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 24. jula 1953. godine, dr Safet Mujić proglašen je za narodnog heroja.
U znak poštovanja, regionalni medicinski centar i jedna ulica u Mostaru dobile su njegovo ime. Nakon rata, odlukom HDZ-ove vlasti u Mostaru, ulica Dr Safeta Mujića preimenovana je u Kneza Domagoja.
U Južnom logoru, u parku ispred Bolnice i dalje stoji njegova bista.
Imena mostarskih doktora Safeta Mujića i Berte Bergman se nalaze na spomen-ploči doktorima, farmaceutima i studentima medicine i farmacije na zgradi Vojno-Medicinske Akademije u Beogradu. U Mostaru je na zidu Državne bolnice pedesetih godina postavljena “spomen-ploča palim ljekarima i drugim zdravstvenim radnicima koji su bili članovi kolektiva”.
Posmrtni ostaci dr Safeta Mujića su poslije rata sahranjeni na Partizanskom groblju u Mostaru, odnosno prenijeti su sa mjesta pogibije na kom još stoji oznaka.
Za sve one koji žele saznati više o Mostarcu, ljekaru, Veležovcu i heroju mogu to učiniti iz knjige o dr Safetu Mujiću koja je dostupna na linku: Partizanski-doktor-Safet-Mujic
(Partizansko.info)
