Sve do kraja XIX vijeka u Mostaru je postojala javna rasvjeta za koju su se koristili ulični fenjeri. Mora da je tada naš grad izgledao prilično romantičnije nego kasnije kada su se počele postavljati električne sijalice.
Prema predračunu od 1902., troškovi osvjetljavanja grada su trebali iznositi trinaest hiljada kruna godišnje, da bi u narednoj 1903. godini ta suma bila povećana na iznos od 13 hiljada i 620 kruna. Najpovoljnije uslove ponudila je firma “Križek” iz Beča.
U odbor čiji su članovi vodili pregovore sa predstavnicima ove kompanije ušli su: Mujaga Komadina, Pero Šantić, Ivan Venturini, hadži Husaga Kajtaz i Mijat Merdžo.
Septembra 1911. godine započela je gradnja električne centrale, a to je ona zgrada u kojoj je sve do pred ovaj rat (1992. godine) bila štamparija “Rade Bitanga”, neposredno uz današnji hotel “Ruža”.
Po gradu su postavljeni stubovi, a rasvjeta se sastojala od 600 žarulja i 30 velikih sijalica. Mostarske ulice su osvjetljene 2. juna 1912. godine, a tom prilikom održana je na Musali, pred hotelom “Neretva”, svečanost na kojoj je govorio Mujaga Komadina.
Sa Huma je ispaljeno dvadesetijedno topovsko đule.
Gradska elektrana je nosila ime Austro-ugarskog cara i kralja Franje Josifa.
